düþünün iþte., akþamýn ilk vaktinde ., mesela boðazýn bu yakasýndasýnýz… hava kar- hava buz- hava ayaz ., tek baþýnýza yollardasýnýz… rüzgarýn ýslýðý-martýlarýn çýðlýðý kulaklarýnýza doluyor ama siz sanki sahilleri kaybolmuþ uzak denizlerde ., sessiz dalgalarýn ýssýzlýðýsýnýz…
/ýsýnsýn avuç içlerim ., hadi ver bir nefes daha/ . . ,
düþünün iþte., elinizi uzatsanýz tutulur ., o kadar yakýndýr boðazýn karþý yakasý… ama bir sis perdesi var ki arada göremezsiniz ., rengi kar beyazý… iþte bu ., çekilen bütün hasretler için kýnýndan fýrlayan býçaktýr saplanýr hayal balonlarýnýn içine zehirli öfke gibi., umut çiçeklerine renk olur sancýsý…
düþünün iþte., çýkmaz sokaktan çýkmak için ., ‘vasati’ ihtimallerin tümü yanmýþ… son sigara cebinizdedir ama ., kibrit kutunuzda hiç çöp kalmamýþ… þimdi düþünün iþte ., gerçek oluvermiþ bütün bu düþündükleriniz siz ., nasýlsa yarýn olacak diyorsunuz ama bilmiyorsunuz ., son güneþi de aç kurtlar çalmýþ…
Bu þiir., þiir olarak deðil de yaþadýðýmýz bunaltýcý yaz günlerine serinlik damlatabilmek amacý taþýyan bir ‘KAMU SPOTU’ olarak yazýlýyordu… Ama sonra iþler deðiþiverdi… . CEVAT ÇEÞTEPE Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.