Bu mektubu bütün tutuklular adýna ., rüzgarýn sevda ve telli duvaklý hasret yönünden estiði her mevsimde ., bir güvercinin kanadýna saklayarak ya da rengarenk bir uçurtmanýn kuyruðunda gönderiyorum... Üzerine ’görülmüþtür’ damgasý düþmesin diye.... . . .
bütün tutuklular gibi düþün beni kýraç topraklar üzerindeyim de, yüreðimde aðustos sýcaðý kerpetene takýlý kalmýþ týrnaklarým, yýkamýyorum duvarlarý... eksik yaþanmýþlýklar gibi düþün beni, aðzýmda viþne tadý hasretim kan kýrmýzý... .,
bütün tutuklular gibi düþün beni dünden saklandýðým uzak ardýç gölgesinde ve puslar içinde deniz çok uzaklarda kalmýþ, çocukluk paletim hala elimde... yarýnsýz sabahlar gibi düþün beni, ýssýz bir patika üzerinde izin vesikam güneþte... .,
bütün tutuklular gibi düþün beni artýk sonbahar, bak üstüme mürdüm rengi yaðmur düþüyor sigaram nefessiz kalmýþ, karanlýða çakmak alevi yetmiyor ... hiç düþünmediðin gibi düþün beni, sesim uzaklardan geliyor duy ki, zincirlerim aðlýyor... .
Cevat Çeþtepe Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.