Dedem ve ben

Evvelinden gelen bakýþlarýn biz baðýna giden yolda
Aþkýn kitabýný yazdým,

Ve okudum...


Günlerden perþembeyle baþlayan yolculuðun
Tek katlý evin bahçesine düþen rüzgar
Kahverengi saçlarýmý daðýtýrken
Sakinleþiyordu bahar
Aðaçlarýn göbeðini yontan dedem oyuncaklar yaparken
Mutluydum...
Gökyüzünde uçurtmalarý dans ettirmek
Ateþböceklerine gülümsemek


Adým Elif,çocukluðumdu..

Gökkuþaðýnýn ipini tutarken tanýþtým onunla

Zaman geçti
Dedem öldü
Uçurtmam kayboldu
Geriye paylaþýlarak büyüyen
Sevgiler ve çocuklar kaldý


Þehrin kanatlarýnda ülkesiz yalnýzlýkla çýrpýnýyorum
Bilmiyorum,
Dokunur mu göðsüme ayný pencereden bir el

Adýn çocukluðumdu benim





Sosyal Medyada Paylaşın: