Aklýmdan sen geçince kapatýrým gözlerimi. Sonra suskunlaþýrým Sessizliðin derinliðine býrakýrým kendimi Hayaller kurarým eski bize dair Karanlýk sokaklarýnda yürüdüðümüz mahallede Ayak sesleri kesilmiþ Sanki herkes inzivaya çekilmiþ Yorgunluk sarpa sarmýþ her bir yaný Hüzün yüreðe çökmüþ Nefes almak imkansýz Anýlarda kalmýþ bir kaç mektup Eskimiþ soluk renkli resimler Arkasýnda yazýlmýþ aþk sözleri Bakýnca anladým Sahipsiz kalmýþ eski bir ev gibiyim. Sensiz yetim kaldýðýmý bile anlamadýn Öksüz býrakýp gittiðin gibi Hiç mi aklýna gelmemiþim Nasýlda unutulmuþum Sonra .. Suskunluðumu bozar hýçkýrýklarým Kapalý gözlerimi açarým sensizliðe Sessizliðe Hayal sandýðým gerçeklere Karanlýklardan aydýnlýða Sensizliðe Sessizce.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.