/ halden bilmez, aç gözlü birileri
koskocaman yorganý çekti üstüne
soðukta kaldý diðerleri
güçlendikçe kibir denilen illet
þaþtý bütün lâflarý dilde /
çivi çiviyi söker gibi hani
bir þeyler dökülürken
bir þeyler sökülür ya yerinden
çözülecek bu akýl tutulmalarý
bitecek efkâr-ý hüzün
inanýn çocuklar inanýn
yüzümüze yüzümüze vuracak aydýnlýklar
yitik adresleridir kabirler
duygularý uyuþturmak
hazýrlanmaktýr ölüme
gün geceye tam esir deðilken henüz
sýyrýlýn / bir ölümün arkada býraktýðý ölümden
yaþamý y(k)oklayýn
karþý konulamayan kudret bir tek Yaradan/ ýn /dýr
býrakmayýn kendinizi hiçliðe
köklenmeyin yokluðun varlýk bulduðu yerde
kapýlýp gecenin rehâvetine
duyarsýz dinginliðe yer vermeyin
açýn inancýnýzýn pencerelerini
kulak kabartýn akan sularýn sesine
yaklaþýyor fas-lý baharlar
bir hayâl parçasý, binlerce çoðalýrken
göklerden çekilen mavi dönerken geriye
kýmýldanacak toprak
bu þâþâ, bu saltanat kuraklýðý bitecek
günahkâr ýþýkla kamaþan gözler
öðrenirken ne demektir karanlýk
görmezden gelinen sustuklarýmýz
elvedâ dediðimiz her umut / maðlûpluk
silinecek yüzlerimizden
sizi zapteden bu çemberi kýrýn
iðne siz, iplik siz / siniz
daha daha boþalýp yitirmeden kaný
dikin yýrtýlan þahdamarýný
yalýnayak, memleket sevdalýsý
cedlerinizin ruhu aþkýna deðiþtirin bu yazgýyý
hak / hak edenin olmalý
usandýk bir yastýkta teklikten
silinip canlanýrken solgunluðu
içinde filizlenecek hayat
daðlarýmýza bahar gelecek yeniden
inanýn çocuklar inanýn
çocuklar inanýn
inanýn çocuklar inanýn inanýn inanýn
Hâdiye Kaptan