Konuþsun Kalbim kalbinle sevgi diliyle sessizce...!
Bu sessizlik Ýllet bir Þey..!
Kah Fýrtýnaya kah depreme dönüþüyor...
Bazen girdap olup beni içine çekiyor...
Suç benim,acý benim
Kendi hüznümde kendimi boðan da benim.
Üstelik kurtulamýyor,ölemiyor
Yokluðunda yok olamýyorum...
Bu Soðuk duvar, bu uzaklýk, bu karanlýk sokak,
Bu soluk soluða kaçýþ.
Nerdeyim kimleyim?
Ve ben, unutmadan ama umutlanmadan sessizlikteyim.
Samimiyetsiz bir gecenin,
Sýrýlsýklam karanlýklarýnýn birindeyim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.