DEMLENMEK..
Demlenmek...
Kulaða vuruþu bile bir aðýr,
Olgun, tek baþýna cümle edasýnda bir kelime.
Belli bir kývama gelmeyi, bir oturmuþluðu,
Ýçine sinmiþliði temsil ediyor sanki.
Nasýl da özdeþ, insan olabilme vasýflarýyla...
Demini almýþ bir bardak çay..
Ýyi demlenmiþ bir tabak pirinç pilavý...
Demlenmek hayatýn mayasý sanki.
Olmuyor bazý þeyler demlenmeden.
Çið geliyor çayýn kokusu,
Pilav düþmüyor tane tane çataldan...
Her biri güzelleþiyor demlendikçe ve haz veriyor,
Keyif veriyor da;
Hele hele insan.!! Ýnsanýn demini almýþýndaki;
Dünyaya kulak kabartmýþlýðýna, kendinden olmayana sarýlmýþlýðýna,
Hayatýn sunduðu her ne ise onu kabullenmiþliðine, hazmetmiþliðine..
Kýsaca; "adam olmuþluðuna" doyum olmuyor insanýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.