Rampalarýn aþýndýrdýðý
kireçlenmiþ diz kapaklarýyla,
bir þehrin gürültülü sokaklarýndan;
dað yamacý kokan tenine
soluk soluða yürüyorum.
akþam ki;
henüz uzun aðaçlarýn boynuna
siyah ilmeklerle sarýlýyorken
o an
masallarýn rengarenk mutluluk kalýbý
karakalem izdüþümünde
vuslat resmine boyuyor gölgemsi beni,
kulaðýmdaki sesin adýmlarýna kanat çýrparken
emanet býrakýlmýþ bir çocuk ahýnda
yürüyorum yüreðinin yollarýna.
ve sen;
ayýn þavkýndan maya çalýnmýþ
yakomoz gözlerinle
yasaklanmýþ uzaklara küserek
kapatýyorsun kirpiklerini.
yaklaþarak telaþlý bekleyiþlerine,
dudaklarýnda binlerce adýmý öldürüyorum.
gök mavi olmasa da,
güneþ terketse de seni
sonbaharýn yaðmuru nispetinde vefayý terletirim avuçlarýnda.
ve susarým susuzluðuma seni içerek
susarým;
ellerimi birbirine düþman ederek.
zєуηη