Mektup

bir kaðýt parçasý iliþti bugün elime,
tozlu,birazcýk kirli,eskimiþ
beklemekten mürekkebi yorulmuþ bir kaðýt parçasý..
’sevdiðim’ diye baþlýyordu ilk paragrafý.
elim aniden kalbime gitti,
bir kelime bu kadar mý sirayet ederdi insanýn nefesine ?
içime dokundu,aðrýttý yüreðimi epeyce.
ama nafile,
mektup gibi eskimiþ ve yorulmuþtu o sözcük de.
sigaramý beþ denemeden sonra yakabildi titreyen parmaklarým,
bardaðýmda soðudu yarým çayým,
aklýmda zindana döndü tüm ah’larým,eyvahlarým...

’sevdiðim,bu sana ilk mektubum,
ilk haykýrýþým,ilk dokunuþum kalbine
kelimelerin diliyle.
bilirsin beceremem seni sevmeyi süslü cümlelerle,
bir de bunlarý kaðýda dökmek..zor epeyce..
kusuruma bakma yine de,
ne benzetmelerim gözlerinin yerini tutacak,
ne kafiyelerim ellerini.
kolundan tutup getirdiðim ilk cümleyle seveceðim seni,
kýsa tümceler kullanacaðým,
ikinci el betimlemeler biraz da.
uzunca ve eþsiz yapacaðým tek eylem
beklemek olacak
beklemek olacak seni! ’


bir ucu yakýlmýþ bir mektup deðildi,
ama içimi uçtan uca yaktýðý yadsýnamaz bir gerçekti.
satýrlar üzerinde lime lime oldu bakýþlarým,
dudaklarým hazýrladý bu sonu bana.
öldüm sonra biraz.
mazim tabut, kalbim musalla..
ne yaman bir sevda idi iþlenen avuçlarýmýzda,
nasýl bir hakikatti sevda akýllarýmýzda?
þimdi ise uzaktan bakýyoruz birbirimizin hayatýna,
sana tek yakýnlýðým bir kaðýt parçasý,
bana tek münasebetin,
uykularýmda ölen sevdamýzýn verilen salasý.

oysa beraber yürüyecektik tüm sevda þehirlerini,
ayný yerde tüketecektik nefeslerimizi.
uzun uzadýya olmayacaktý kavgalarýmýz,
bir ömürlük deðil,
bir sarýlmalýk olacaktý tüm uzaklýðýmýz..
hatýrladýn mý ?

lakin þimdi,
tükenmiþ tüm imkanlarýmýz.
yitirmiþiz tüm ihtimallerimizi.
’bu sana son mektubum,
bilirsin iyidir sözcüklerle aram;
bir gün hakikatle öldürürsen beni kalbinde,
beni sözcüklerle an!’
de ki;
bir cümlelik caný vardý,
onu da bana þiir edip yolladý!..

Sosyal Medyada Paylaşın: