Ölüm, sonsuzluða açýlan bir pencere.
Gidenin ardýndan kalanlarýn yutkunduðu kelimeler.
Ve kelimelerin akýttýðý gözyaþlarý...
Ölüm bir boþluk.
Dün var olanýn bugün gittiðini anýmsamak.
Her kalpte býrakýlan bir hayal.
Ölüm, gözleri bir noktaya kilitleyip düþünmek ve çokça özlemek.
Ölüm bir ayrýlýk ve kayboluþ.
Topraðýn üstünü örttüðü bedene hakimiyetini seyrediþ.
Anýlarýn eþliðinde hüzne yürüyüþ.
Her gün bir adým daha yaklaþýrken sona, bir baþka sonun acýsýyla demlenmek...
Bir sela’nýn veriliþinde binlerce vedayý izlemek.
Buðulu bakýþlarla geçmiþi bir film þeridi misali gözlerimin önünden geçirmek
Bir bedende son bulan nefesi düþünüp derin derin iç çekmek.
Ve ölümün kol gezdiði sessizliðe kulak vermek.
Ölüm ýzdýrabýn her türlüsünü kalplerde eritirken sýðýnmak, bir rahmet ummak...
Topraðýn koynuna aldýðý emanetine dualar mýrýldanmak.
Ölüm caný ruhtan bilmek, ruhu kalbe nakþetmek...
Ölüm, veda kervanýna katýlýp göç etmek.
Ölüm bir varýþ, ölüm acýdan yeniden doðuþ.. .
Bence……..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.