KAYNARIM YANA YANA

Bir kýz sevdim dünyada sanki cennet hurisi,
Diyordu içim kazan gibi kaynýyor sana,
Aslý ile Kerem’den sevdamýzýn serisi,
Ama doyamadým ki bir defa kana kana.

Mizacý benziyordu meleklerdeki huya,
Korkardým o yürekle düþer yanlýþ pusuya,
Elini ayaðýný Allah bulanýk suya,
Deðdirmesin diyerek, dua ederdim ona.

Hayatýnda ilk defa içtiði koyu demdim,
Aynen o koyulukta çiçeðinden bal emdim,
Öyle kýskanýrdým ki, kuru havada nemdim,
Bu yüzden çok incittim, çok kýrýlmýþtý bana.

Þimdi ne kadar sayýp, methetsem öve öve,
Uzaklardan çok özür dilesem seve seve,
Yüzünü dönüp bakmaz bir kere bizim eve,
Soldu o gül çiçeðim, kýrdýðýmdan bu yana.

Bakýyorum resmine, düþmüþ kanadý kolu,
Aza koysam dolmuyor, çok tarafým dert dolu,
Ne yapacaðým bilmem, kayýp eyledim yolu,
Düþündükçe halini kaynarým yana yana.

O günden bu yanadýr, sanki ateþ solurum,
Ben seni nasýl kýrdým diyerek kahrolurum,
Kendimi üzüntümle cehennemde bulurum,
Yüreðim böyle düþer, onu kýrdýðým ana.

O cehennem ateþi sardýðýnda bu teni,
Feryadým daðý taþý deler o duymaz beni,
Öyle bir kýrýlýr ki þu dünyamýn ekseni,
Yüreðimin ibresi düþer vurur en sona.



Sosyal Medyada Paylaşın: