ELAZIĞ'DAN ESİNTİLER

Elazýð’ýn içinde bir Mesire alaný,
O kadar geniþtir ki, gezmeyle yorulursun,
Kutlarým yazýn gidip, orada yer bulaný,
Hele tatil günleri dolanýp zor bulursun.

Keban, Hazar, Cip Gölü, Balakgazi Parký’nda,
Ne günlerimiz geçti, o eðlence çarkýnda,
Bir baþka huzur vardýr oralarýn farkýnda,
Gezdikçe, yaþadýkça doyumsuz mest olursun.

Hâlâ dipdiri durur, Harput’ta Süt Kalesi,
Daðý delmiþ fýþkýrýr, o Cýrcýr Þelâlesi,
Kendine hayran eder, Elazýð’ýn halesi,
Kendini alamayýp, büyüsünde kalýrsýn.

Cennetin güzelliði, kokusu o diyarda,
Ruhun, yüreðin onun sefasýna doyar da,
Aklýn kalmaz mý orda, hislerine uyar da?
Ayrýlsan ömür boyu hasretini solursun.

Her aklýna gelende ordaki hatýralar,
Delerler mermi gibi, yüreðini yaralar,
Aklýnýn köþesinden hiç gider mi oralar?
Hatýrasýndan bile sonsuz ilham alýrsýn.

Anýlar buram buram, yanar, kavrulur sine,
Ne kaynar sular akar, o gönül testisine,
Mazi susatýr seni hasretle kendisine,
Kalbin kýlavuz olur, arkasýndan gelirsin.

Hasretiyle her zaman daðýný saran duman,
Vermez sana bir anlýk kendinden gayrý zaman,
O cennete kavuþmak için dilerken aman,
Yaþadýðýn hayatýn kýymetini bilirsin.


Sosyal Medyada Paylaşın: