sessizliði bozmak istedim gri gökyüzünde pamuk yumaðý bulutlar gibi
ön perdemde güneþ var açýnca ardýnda kocaman yanlýþ çadýrý kurulsa da görmeye çalýþýrým kalabalýk gezinen yalnýzlýklarýn arasýna sýkýþmýþ bir kaç mavi geliþi sayýlý çiçek açmýþ pembeyi bilirim bu aralýk kalmýþ kapý beni ýþýða götürür bakarým boyadýðým resme orda ne kadarým
seni aradýðým kadar biz’i ararým dönüp bakarým önüme, arkama bu çocuklar durmuþ, kime bakýyor dünyaya sýðmayan düþ’ler küçük bir kalbe sýðar onun için bunca güzeldir yaþamak hayat griliklerin arasýnda görünen güneþtir
daha neler görürüm eðsem kýldan ince boynumu insan bakýþýný bulurum orda iðneyle kuyu kazmaya gerek yok öyle sade, anlaþýlýr bakýþýna oturmuþtur ne biriktirmiþse yaþam sende
siz’e yürürüm
26. 05. 2018 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.