BABA SENİ ÇOK ÖZLEDİM

Baba, seni özledim;
Kaç gece, gözyaþlarýmý bürüyerek uzandým yastýða...
Biliyor musun kaç gece uykularýmdan korkarak uyandým...
Yokluðun düþünce aklýma,
Baba, seni özledim...
Baba, seni özledim,
Gözlerimde eski zaman renkler.
Ýntizârýmý sürerek topraða
Bürüdüm yüzünü limon çiçeklerine...
Her yerde haykýrýyor ölüm:
Bana gel! Bana gel!
Korkuyorum.
O kadar yarým kaldý ki iþlerim,
Belki de imkânsýz tamamlanmasý.
Ölümü düþünüyorum baba, acaba nasýl bir þey...
Sen bilirsin, karanlýða nasýl alýþýr insan...
Dostsuz, arkadaþsýz, sadece yýldýzlarla.
Nasýl yaþar insan, mezarda babasýz...
Baba, seni özledim...
Özledim derken, sanma çýkýp gittin dünyamdan!
Sanma silinip gittin baba!
Öylece sende kaldým, þimdiyi unutmuþ öylece.
Boðazýmda düðümlenen hýçkýrýklar, zehir olan yemekler,
Ýçtiðim su bile acý;
Düþününce toprak olduðunu…….Babam..
.


Sosyal Medyada Paylaşın: