Ah….! Istanbul,yaðmura tutulmuþ geçmiþin
Sele kapýlmýþ yok oluyor,o farklý silüetin.
Yedi tepesine oturttuðun,saraylarýn,camilerin,mesire yerlerin,
Sonunu hazýrlýyor.
Gönül koymuþ neden bilmem,sana geleceðin.
Huzurunu bozmaya yeltenmiþ,
Sesler,gökdelenler,seni bilmeyenler
Daha neler neler….
Düþünüyorum….. !
Nerede Sinanlar,Hacý Arifler ?
Ve hatta hatta Divan Þiirinden,
Hoþ sada akisler.
Bir yaðmur dersin sadece yaðmur.
Üstünde ýslanýyorum hüznüm ile
Sürükleniyorum bilinmeyene…
Gözlerim yorgun ve mahmur…
Yetiþemedim seni gören gönüllere
Ah..! bir bilsen Istanbul,
Eski seni arýyor her daim
Seni sevenleri temsilen,acizane BEN…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.