YALNIZ ADAM
Kalabalýk bir þehrin ortasýnda ben yalnýz,
Varlýðýmdan bihaber,insan denen müstesna
Ne günümde güneþ var,ne de gecemde yýldýz,
Belki de cism ü caným,sadece bir istisna…
Bazen sessiz sedasýz ,sokaklarda yürürken,
Kimse farkýmda deðil,sanki ben görünmezim
Aynada suretim var,ardýmda siyah gölgem,
Varlýðýma þahittir,yerdeki ayak izim.
Umurunda olmayým,varsýn tüm insanlarýn ,
Beni var eden yeter,o görürken her þeyi
Tenle candan ibaret ,görünen sessiz yýðýn,
Ýnsanlýk kavramýnda,dönememiþ köþeyi
Ben bir yalnýz adamým,sizlerin arasýnda,
Ten kafesimde yorgun, ve yaralý can kuþum
Yalnýzlýk bana bir dost,bir teselli aslýnda,
Her zaman kendimi ,ben yalnýzlýkta bulmuþum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.