Bir anlatabilseydim, bir anlatabilseydim seni; sýðdýrabilseydim mýsralarýma; suskun bir aðýt olurdun, gönül daðýmda.. daha güller açmadan, mevsimler aðlamadan sevdama, anlatamam ki; Seni, Sana.. bir buruk tebessüm gibi hüzünlü ayrýlýðýn yapraklarý savrulur zamana.. fýrtýnalar kopar anýlarýmda içimde avutamadýðým, anlatamadýðým, Yalnýzlýðýmla, /
Bir anlatabilseydim.. bir anlatabilseydim Seni suskun ve gizemli haykýrýþýma, adýn olurdu, sevdan olurdu, her mýsra.. bir çiy tanesi gibi düþerdin avuçlarýma, dokunamasam da.. saklardým Seni; ruhumun girdabýnda.. bir çöl yangýnýnda serap olurdun umutsuzluðuma serap çaðlar mý? aðlar mý umutlar? hangi umut seni ruhunda saklar, söyle yar! uzak mý bu vuslat uzak mý sana giden yollar vuslata daha kaç mevsim var / Bir anlatabilseydim, bir anlatabilseydim seni Sevdamýn suskunluðunda Anlarmýydýn beni yar!
Züleyha özbay bilgiç kütahya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Züleyha Özbay Bilgiç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.