BEKLEMEK
zaman acýmasýz
gürzden topuzunu vurdukça omuzlarýma
günden güne çöküyorum
hayat bir illüzyon olsa da
bu oda bu balkon bu sarmaþýk
bu ev bana ait
bilesiniz
içinde sýrlar saklayan köþeler
zamanýn tozunu yutan yastýklar var
sesimin kaydýný yapmýþtýr evren bir yerlere
yok olsam da sesim rüzgârlarla savrulacak taþa topraða
buðulu bir mevsim, insanýn son demi son duraðý
panoramik bir bakýþ açýsýnda fikrim zikrim
eskisi kadar üzemiyor beni insanlar
ama olaylar eskisinden de çok sarsýyor
insanlýk var oluþunun amacýný aþtýkça
ölümler soygunlar tacizler…
hiç birinden bahsetmeyeceðim
herkes her þeyin farkýnda biz dünyayý öldürüyoruz
zamanda bizi…
evdeki tüm aynalar yalancý
eskisi gibi dostvari deðil hiçbiri- hatta düþmanca
alay eden bir akisle sýrýtýyorlar yüzüme
iþte tam da bu sebepten tüm aynalarý kýrdým
boþ çerçevelerde örümcek aðlarý oldukça fantastik
ruhum ölümsüz bir pýnarýn damlasý
heyhat bedenimse yýllanmýþ eski bir paçavra misali
ruhumla çarpýþýyor her gün neresine dokunsam
pinçik pinçik ufalanýyor
dün annem vardý
ondan önceki günde babam
daha öncesi nenem ve dedem
ne tuhaf hepsi bizi býrakýp gittiler
görüntüleri kaldý siyah beyaz resimlerde
olsun
bakmýyorum zaten resimlere
caným biraz çay istedi ince belli bardaktan
þöyle bergamot kokulusundan yanýna birazda simit
hatýra tadýnda
gölgemle komþuyum
birazdan demlenmiþ çay kokusuna koþar
çocuklardan torunlardan konuþuruz
hepsi çok meþgul malum dünya telaþý
bir zamanlar bende öyleydim
hey gidi hey!...
hey gidinin yalan dünyasý
koþtum
koþtum yoruldukça daha koþtum
düþtüm kalktým yine de koþtum
düþlerimi öptüm hayallerimi sýrtladým
dirseklerimi kanattým gözlerimi yordum
hiç acýmadým Allah için
sabah erkenden iþe akþam da eve koþtum
zaman beni yuttu ben zamaný
çok gülesim var harcadýðým yýllara
aslýnda yalan! aðlayasým var hem de deliler gibi
çýlgýnlar gibi baðýra baðýra
ne demek istiyorum anladýnýz siz
aslýnda sizde ayný yolun yolcususunuz
týpký benim gibi týpký geçmiþim gibi
bu ev bu oda balkon
bu tekir bana ait bilesiniz
kocaman dünyayý onca birikimi onca seneleri
evrende bit kadar gözükmeyen bu noktaya
sýðdýrdým
þimdi
ellerim baþýmda düþünüyorum
hiçliðin ortasýnda koca bir delik gibi
öylece duruyorum yýllarýn aðýrlýðýna raðmen
asýrlýk çýnarlarýn gövde gösterisine benziyor hikayem
gözlerim son durak tabelâsýný arþýnlarken
öylece güneþe ay’a yýldýzlara karþý
nispet edercesine
olduðum yerde
öylece bekliyorum
varlýkla yokluk arasý hüzünlerde…
ayþe uçar
12.05.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.