SENDE VEFA

Vefa koyup yollarý kesmiþsin.
Kýrklayaný, kýrdý sende vefa!
"Ýt"deyip, iteni izlemiþsin...
Paklayaný üzdü sende vefa!

Bir þaþkýn haldesin duyan býrakmaz.
Hýrsýzlar, yýkýlmadýk vebâl býrakmaz!
Gözlerin mi köreldi, aklýn mý akmaz?
Sükûneti kurdu sende vefa!

Feragatýn hep dost ile sözden!
Kaçýp durursun sýrtlayan omuzdan.
Senin yükün aðýr örsten, gürzden.
Öküze durulmaz, dulda vefa.

"Yen kýrýlýr içinde kalýr."
Göz yummakla gün mü kararýr?
Pazara koysan kim alýr?
"Rehber et zikri" sende vefa!

Kurgulayýp, gezip oynayýp!
Atýp tutarken isim koymayýp.
Mertliðe hiç lüzum duymayýp.
Tahammül izi kalmýþ sende vefa!

"Hastasýn sen!"Ýþte ikrarý...
Boyalayýp koysan da bu tekrarý.
Bir koltuk senin gönlünün mirâcý...
Soylamaya gerek sende vefa!

Dilinden düþmez vefa, sadakat!
Senin yolun yordamýn itaat!
Yeni dostlarýnla eskiye at!
Düne yok, þimdiye sende vefa...

Kin, kibir þimdi senin yoldaþýn.
Kurtlarý býrakmýþsýn, çakal sýrdaþýn.
Ötelere itersin tutup kardaþýn!
Bu dediðin mi sende vefa?

Haline, tavrýna, vaziyetine baksak...
Dostunu, düþmanýný sana býraksak.
Üç gün yetmez, yanlýþý konuþsak!
Benliðin kibir, nerde vefa!

Burhan SEVÝMLÝGÝL
Sosyal Medyada Paylaşın: