Bir duvar dibine çökmüþ bir çocuk, Çýplak ayaklarýný kanatmýþ taþlar. Gözleri iki siyah kocaman boncuk, Akmadan kurumuþ üstünde yaþlar.
Elinde bir küçük ekmek parçasý, Tek büyük serveti o kuru ekmek, Bütün gün onun tüm nafakasý, O ekmek, can demek, yaþamak demek...
Rüzgâra tutulmuþ bir yaprak gibi Titriyor, belli ki, hem çok üþüyor, Avucunda sýmsýký, lokmanýn dibi, Bazen küçük baþý, yana düþüyor.
Ve tam karþýsýnda bir garip köpek Dikmiþ gözlerini, dostça bakýyor, Onun da özlemi bir lokma ekmek, Baktýkça aðzýnýn suyu akýyor...
O mahzun bakýþa çocuk yüreði Dayanamadý ve sonra vazgeçti, Uzatýp o küçük lokma ekmeði, Biri doyacaktý; köpeði seçti.
Sallandý þükranla hemen kuyruðu, Bir lokmada yuttu ekmeði köpek, Hem sevgi, hem þükür Tanrý buyruðu Þimdi gerekiyordu teþekkür etmek...
Üstüne atýlýp küçük çocuðun Kýrk yýllýk dost gibi sarýldý birden, Kalp atýþlarýndan sevgiyi duydu, Baþýný soktuðu o sýcak yerden.
Çocuk da sarýldý ona sevgiyle, Ýlk kez biri ona sarýlýyordu Ürperdi yüreði, bilmedi, niye? Sevginin hazzýna varýlýyordu...
Ertesi sabah yoldan geçenler soðuk taþlar üzerinde yatan bir küçük çocuk cesedi gördüler...Minicik yüzündeki o kocaman gözlerinde, mutlu bir ifade kalmýþtý çocuðun. Ve çocuðun baþ ucunda bir sokak köpeði, sanki onu yeniden canlandýrmak ümidiyle, hiç durmadan yalýyordu onun cansýz ellerini, yüzünü, çýplak ayaklarýnýn... Her gün, önünden geçerken, onun iri siyah gözlerinde âdeta yalvaran, çaresiz bakýþlarý görmezden gelerek yürüyüp geçiveren insanlar, þimdi birer merhamet âbidesi kesilmiþler, üzüntüyle seyrediyorlardý bu hüzün tablosunu... Bu sýrada, kalabalýktan heyecanlý bir ses yükseldi Bu aç köpek, cesedi yemeye çalýþýyor diye...Ve ayný anda bir tekme patladý zavallý hayvanýn karnýnda, Köpek 4-5 metre öteye düþtü, bir iki hýrýltý çýktý boðazýndan, can bile çekiþmedi, adeta bu pis dünyada yaþamaya deðmez dercesine ve o da oracýkta can verdi..
Þimdi taþlarýn üzerinde cansýz bir çocuk ve ölü bir köpek vardý. Hiç kimse fark etmedi ama, ikisinin de gözlerinde, bir huzur ifadesi kalmýþtý sanki.. Çünki, ikisi de, ölmeden az önce, yaþamlarýnda ilk kez, sevmenin ve sevilmenin mutluluðunu tatmýþlardý...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.