Kırıkhan'a Gel, Cğerimi Ye!
Unuttun mu beni ve Kýrýkhan’ý?
Terk ettiðin þehrin, deðiþmiþ yüzü.
Artýk cývýl cývýl, yoðun her yaný,
Siteler kaplamýþ, yamacý-düzü.
Sen gittin gideli, Kýrýkhan Çayý,
Yitirmiþ coþkuyu, gamlý akýyor.
Kýrýldý sevdanýn en ince fayý,
Ceylanlar daðlarda, boyun büküyor.
Bayezid Bistam’da, duada eller,
Karasu umuttur, hâlâ ovaya.
Duble olmuþ þimdi, gezdiðin yollar,
Leylekler bu yýl da döndü yuvaya.
Nilüferler gölde, sessiz açarlar,
Meramýný bilmez ala balýklar.
Keklikler ürkünce, durmaz kaçarlar,
Beni de korkutur, kalabalýklar.
Beþ yol çatýndaki, saatler durmuþ,
Mesire yerinde, çocuklar þen tek.
Beni yýllar deðil, yokluðun yormuþ,
Al gövdemi, Alan Yaylasý’na çek.
Tutuþur közlerim, garbý yelinde,
Söndürmez korumu, billur þelale.
Derdimin ilacý, senin elinde,
Sensizlik koymuþken, derbeder hâle.
Bitsin hasret, ne þiþ yansýn, ne kebap,
Dilimde tüy bitti, gel diye diye.
Bekliyorum haber, bir güzel cevap,
Kýrýkhan’ýma gel, ciðerimi ye!
22.04.2018
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.