YAPRAK DÖKÜMÜ...
YAPRAK DÖKÜMÜ...
Gelmiþiz biz yaþamýn o, güzel demine,
Baþlamýþ bak,yavaþça yaprak dökümü,
Kayýyor topraklar, bilinmeyen zemine,
Ömrümüzün son,güzü yaprak dökümü...
Geçti yaz,baharlar,sonbahar ve kýþýmýz,
Geçti gençlik,hazin sona gidiyor yaþýmýz,
Akmaz göz pýnarýmýz,bak belalý baþýmýz,
Sonuncu son,baharýmýz yaprak dökümü...
Zaman çok,takat eksik,nerede hevesler,
Bu acele,koþturmaca,nereye herkesler,
Efkâr çok,hüzün bol,tutuluyor nefesler,
Gelip de dayandý,kapýya yaprak dökümü...
Yol bitti,vakit tamam,baþlamýþ dönüþler,
Sonuna geldik,yetti artýk,bitmez bu iþler,
Buz gibi donmuþtur,kahkahalar,gülüþler,
Gelmiþ son demine,iþte yaprak dökümü...
Yatak ve yastýk ayrý,ayrýlmýþtýr bak düþler,
Kervan yola dizildi,baþladý hakka yürüþler,
Para,pul yetmiyor,kifayetsizdir gümüþler,
Bilinen sona doðru,menzil yaprak dökümü...
Þeyhim;Derki baki deðil,yaþam,sonsuzluk,
Yaþanmaz deniyor,asla olmaz ki onsuzluk,
Hayat devam eder,son bir ilaç,son dozluk,
Gelinen yer ve mekan,aha yaprak dökümü...
Nurettin GÜLBEY
Saat : 22.49
15.04.2018
Yalova
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin GÜLBEY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.