AKRABA...

AKRABA...

Karnýna yumruk yiyen ah arkam,dermiþ,
Zor günün ve dar günün,dayanaðý akraba,
Olaný kadrini bilmez,olmayan içini yermiþ,
Dünyaya gelince,sevinmeyi bilen akraba...

Bulunmaz bu hayatta,her bir zaman iyisi,
Kötü günün insanýdýr akraba,dost gibisi,
Ya aktýr,yada kara, olmamalý bence grisi,
Seslenince sese,hep ses verendir akraba...

Düðününde baþý çeker,sürdürür o halayý,
Acý günde kapýndadýr,defedermiþ belayý,
Yanýnda varýn ise,asla hatýrlatmýyor sýlayý,
Çokluðu deðilde,yokluðu fark edilir akraba...

Her bir zaman iyi olmaz,bazý da çýkar yýlaný,
Dürüstlük gerek onda,kaldýramaz ki yalaný,
Babacan ve merdi lazým,gereksizdir kalaný,
Çerçöp ile odun olsa da,yine gerekli akraba...

Sorarlarmýþ akraba nedir,Halife Hz. Ali’ye,
Ýyileri az bulunur,kötüleri de Akreptir diye,
Nankörlükte taþ çýkartýr,inanýn çok Kedi’ye,
Yaný baþýnda bilmediðin,düþmandýr akraba...

Dostlarýn baþýna bakar,onlarýn gözü ayakta,
Gerekliyken arama,saklanmýþ dip,bucakta,
Aranýrken karþýna çýkar,daracýk bir sokakta,
Olanlar mutlu deðil,olmayan piþman akraba...

Çokluðunda birkaçý pir olursa,yeter bana,
Yanlýþ olaný varsa,doðrusu atýlmaz yabana,
Mert,merdane olanlar,sahip oluyor Oba’na,
Vaziyet çýkmaz yolken,yanýna koþan akraba...

Bölüþmeyi bilendir,verdiklerini hiç bilmez,
Alacaðýna muhtaç olsa,asla kapýna gelmez,
Riyadan uzaktadýr,yalandan yüzüne gülmez,
Sen haber vermeden,ardýna düþen akraba...

Ýþ baþa düþtüðünde,dinlemez bütçeyi aþar,
Güzel zamanlarýnda da,duygulanarak coþar,
Ýyi,kötü dinlemez,her zaman en önde koþar,
Yakýný dara düþtüðünde,yüreði piþen akraba...

Þeyhim;Derki Vallahi,yazýlacak çok þey var,
Gönlü oyunda olmayan,der imiþ yerim dar,
Ýyileri rahmet,bereketse,kötüleri boran,kar,
Diþe dokunuru,Hak’tan bir nimettir akraba...

Nurettin GÜLBEY
Saat : 17.21
02.12.2017
Yalova

Sosyal Medyada Paylaşın: