Göðsüme seslenir gibi
uyanýyorum bu sabah
Ýçimde aðlayan
bir kýz çocuðunu yokluyorum.
Bulutunu kaybetmiþ
bir yaðmur damlasý
süzülüyor sessizce yanaðýmdan.
Ve yaðdýrana ulaþmak istiyorum.
Saate bakýyorum beþi geçmiþ çoktan
geç kaldým diyorum kendime
Neydi geç kaldýðým ;
Ecelin gölgesine ýþýk tutmak mý..?
Sývasý dökülmüþ bir tavana bakýp
hayal etmek mi güneþli günleri...?
Umutlarýn buz kestiði oda da
Korkunç aðrýlar çekerek
yeniden doðurabilmek mi
boynu gururdan kýrýlmýþ sevdayý.
Doðrulmadan
doðurmak istemiyorum bir daha
Ulaþsa da gözlerim
uykusuzluk gamýna
Duymak istemiyorum
maþukun yalanlarýný.
Dönmeliyim yürek yurduma
sarýlmalýyým kumsalýma
çakýl taþlarýma.
Olgunlaþýr belki yüzüm
güneþten karardýkça.
Çatlar belki de
rüzgardan yalnýz kalan ellerim
Silerim yine akan burnumu
yeni bir oyunla
Açarým kollarýmý iki yana
’’Kocamannn severim ’’yine çocukça.
Küçülse de beynim
büyüsü de özlemim
Yeter ki; Vazgeç tuþu silinmesin
diyebilirim belki de arsýzca...!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.