dört mevsimdik önceleri,
kýþ kadar ayaz
güneþ kadar yakan;
fýrtýna olurdu aþklarýmýz
sicim gibi yaðmurduk her an.
her bahar açardýk kýrlarda
gelincik tarlasýydý yüreklerimiz,
uçuþurdu sevdalarýmýz þehrin sokaklarýnda
tutulmadan kelebeklerimiz.
mevsimlere benzedik yine
mevsimler de deðiþti biz de;
ne yaðmur olan var
ne fýrtýna
ne de kar,
vura vura bitirdiler gençliðimizi
tükeniyoruz azar azar.