gözlerinin kahvesinde bakýyorum falýma
kalbim kabarmýþ
yollarým açýk,
telvesinde adýn çýkýyor
üç vakte kadar kýsmetim sen;
gel- diyeceksin bana
koþacaðým peþinden
caným mezarýn eþiðinde
iki elim kanda olsa da.
gizlemiþtim kendimi kendime
ay ýþýðýnda gölgeydim
görmüyordu kimse,
anýlarýn üstüne yan gelip yatýyordum
aynalarla yapýyordum pazarlýðý
satýyordum anasýný dünyanýn.
delisi olmuþtum sevginin
aldýrmýyordum aþkýn yaptýðý þakalara
gevremiþti imaným,
kendime þeyh
kendime türbeydim
ben de gülüyordum halime
meleklere sýkýldýkça caným.
þimdi sen varsýn,
seninle yaþýyorum yürek yüreðe
kalbinde yatýyorum
yataðýnda uyanýyorum;
senden bir harem kuruyorum gönül odamda,
asude gecelerde fýrtýna gibi seviþiyorum;
birinizin sevda memesi avucumda
birinizin saçlarý parmaklarýmda
ayný anda dertleþiyorum öbürüyle.
bazen içleniyorum içinizden birine
dökemiyorum dilimdekileri,
iþte o zaman
diðer senin dizlerinde aðlýyorum
baþka bir sen dileniyorum utanmadan.
sen uyurken
yakamozlar topladým denizinden
ihanetini görmedim dalgalarýnýn,
hakkým varsa helâl olsun sana
biliyorum sevdiðini
hiç kötü söz duymadým hayalinden.