Papatyalar Açtı Sen Yoksun
Bembeyaz yer, gök mavi,
Þiirler yarým , gözler kederli,
Bir sessizlik en afilli,
Papatyalar açtý ama sen yoksun.
Kar yaðýnca, yada papatyalar doðunca,
Yer bembeyaz nurla kaplanýnca,
Gel , umudum hiç kalmayýnca,
Güneþ doðuyor ama sen yoksun...
Gezdiðimiz yollar ýsýnmýþ , süslenmiþ,
Ýnsanlar neþeli gülüp eðlenmiþ,
Kimse baharda kýþ yaþayaný görmemiþ,
Sevenler kavuþuyor ama sen yoksun.
Bulutlar asýlmýþ sanki mavilere,
Yýldýzlar þaþýrmýþ yolunu gelmiþler bu gece,
Kaç gün vardýr acaba senli nefeslere,
Herþey ayný yerinde ama sen yoksun.
Olmazlara meyil deðil , hayalin hasýsýn sen,
Yoksun sanma burnumda tüten sevdasýn sen,
Beklerim korkma ayný kadýn , ayný hasretim ben,
Þiirler dökülmüþ kainata ama sen yoksun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.