YOKLUĞUNDA

Yýkýk, dökük anýlarýn sofrasýnda;
Yine bir kokmuþ efkârýn baþýndayým.
Tutacak yer yok sensizliðin ortasýnda!
Aslýnda, yýkýlmak üzerelere aþinayým...

Yuvalanmýþ eski bir þarký gibi içimizde.
Hüznümü hoþgör, sensiz diyarlardayým.
Derin bir nefes alýþýnda, veriþimizde,
Hayalinle ölümsüzlüðün provasýndayým!

Sen varken sensizlik israftýr, ziyandýr!
Yaþadýn bilirsin, sar ömre kokun yayýlsýn.
Varlýðýn neþeyken ömre, inadýn kýyandýr!
Öyle bir gelki yokluðundan ayýlsýn!

Ne güzeldi her sabahý senle karþýlamak!
Sensiz ne yaþýyorum ne de uyanýðým.
Özlenir o ayýracak zamanýn gamýný taþýmak!
Sabah gülümseyiþin mahmurluðundayým.

Ne zaman girsem sensiz bir þehre.
Þehir göðsüme toplanýr tepiþir.
Düþerim sanki azgýn bir nehre...
Hayatýn rengi sende deðiþir!

Poyrazla söyleþir sigaram bir dem.
Dilime dolanýr bir hasret türküsü.
Söyledikçe söyler gitmez gecem.
Daha da mý uzayacak sessizliðin öyküsü?

Yokluðunun mihrabýna ilk deðil çýkýþým.
Dikilsen gözlerine eriþirdi gözlerim!
Dün gülüþünde bahardým bu gün kýþým...
Üzülme ben seni yaný baþýmda da özlerim!

Burhan SEVÝMLÝGÝL

Sosyal Medyada Paylaşın: