Sabýr sende, sebat sende, el sende!
Ýnce, ince iþliyordun sen ustam…
Hüner sende, bilgi sende, yol sende;
Bildiðini aþlýyordun sen ustam…
Alfabenin son harfinde deðilsin!
Ýsterdin ki, aðaç yaþken eðilsin…
Demedin hiç “sen bir ebu Cehil/sin!”
ABC den baþlýyordun sen ustam…
Üç beþ kuruþ harçlýk için eve ben;
Öðretirdin hünerini sevaben…
Biliyordum, gelmem için tava ben;
Yavaþ, yavaþ haþlýyordun sen ustam…
Hayalimden hep zanaat geçerdi!
Bilen yoktu, benim aklým naçardý…
Bir anahtar, kapýlarý açardý;
Bilmem ki ne düþlüyordun sen ustam?
Çalýþaný Hak’ta sever kulu da…
Hayat böyle, para da var, pulu da…
Çalýþmadan yok kazancýn yolu da;
Diyerek hep taþlýyordun sen ustam!
Önce senden razý olsun yaradan!
Getirtmedin, bana su kýrk dereden…
Usanmadan gösterdin her kereden;
Benim için kýþlýyordun sen ustam…
Karaman-2018/03
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Ömrünce de, yapmadýn ki sen hile
Bildiðimce yalan, deðmedi dile
Gönül sohbet, ister ise, dost ile
Bazen iþi boþluyordun sen ustam........................................................................Aþýk Lüzumsuz
Bazen de bir þeyler sorardýn bana,
Sevinir fikrimi söylerdim sana,
Akýl veriyorsun demez ustana,
Ýþi böyle sevdirirdin sen ustam..............................................................sakaogluhasankarakucuk
Öpeyim ver usta hele elini
Anlýyorsun insanlarýn halini
Çok güzel kullandýn bana dilini
Dersi güzel iþliyordun sen ustam..................................................................................Þerefli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.