Yaðmuru bekliyordu adam.
Ýt gibi soluyan gecede
gülüyordu kendi kendine
Kürdan kadar hergeleydi
elinde þemsiyesi
incecik gömleði ile
Sarkardý omzundan kýz kulesi
on altýsýný tozuyan genç gibi.
Geriye taradýðý saçlarýndan öðrenirdi
rüzgarla dalga geçmeyi.
Paket yapmýþtý orta yerinden
denize karþý uçarý yüreðini.
Yaðmurun ise
yüksek topuklarý sýkýþmýþtý
kýrýk kaldýrým taþlarýna
Önünde giderdi hayatý
bozar yeniden tarardý saçlarýný.
Küfür ederdi
kornaya basan þoförlerin
cem-i cümlesine
randevusuna geç kalmýþtý yine.
Pekiyi aldýðý ilk ders gibi
Sonrayý boþaltýp
önceyi yükledikçe...
Yaðmur eller ile
fýrtýna bedenler öpüþtükçe
kirpikleri yelken
elleri gemi artýðý olurdu
Parçalanýrdý cam
sayfalarca koþarken.
Ýki çeliþki kadar uzak deðildiler aslýnda
onursuz sessizliðin baþ köþesinde
Oyun bilmeyeni
parmakla oynatýrdý parmakla gelenler.
Arap kýzý karanlýkta ýþýldardý
kardan adam hep düþperest çapkýndý.
Batarken gecenin koynunda
güneþin ýþýklarý.
Hancý ýsýnýr yolcu üþür misali
yorulmadan kulaç attýkça
soru iþaretleri...
Bulanýk bir kentin
bulanýk sokaklarýndan geçtiler
Buðulandýkça aynanýn yüzü
Gönül dargýnlarýna
vefa kýrgýnlarýna
eski bir hatýraydý
Soluk bir kýþ manzarasýnda
gülümseyiþin hüznü.
Gönendikçe yanlýþlarý
düz çizgide daireydi bazen aþk
Dünü bugüne
bugünü yarýna baðladýkça þiirler
Ensesinden vurulmuþ bir hayata
ýsmarlandýkça düþler...!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.