Komþuda açývermiþ, iki uzun mor zambak!
Ne kadar ince, zarif, nasýl da þýk duruyor…
Vakit sabahýn beþi, Allah’ýn iþine bak!
Seher bütün sýrrýný, yapraklara vuruyor…
Adeta tüm ayaza, rest çekiyor mor zambak!
Bu soðukta yaþamak, bence biraz zor zambak!
Bana inanmýyorsan, mart karýna sor zambak!
Koca karý ayazý, ne bulsa kavuruyor…
Menekþe boynun eðmiþ, derenin kenarýnda!
Çivi gibi buz sarkar, köyün taþ pýnarýnda…
Birkaç serçe buz tutmuþ, asýrlýk çýnarýnda!
Onlara bakmak bile, kýt aklýmý yoruyor…
Baharýn çiçekleri, neden hep mor açýyor?
Menekþe mor, zambak mor, mis kokular saçýyor!
Sümbüller, mor laleler nasýl gelip geçiyor?
Gözlerim, leylaklarýn salkýmýna soruyor…
Hercailer imrenir, karanfilin boyuna…
Lavantalar dip dibe, girmiþler bir oyuna!
Sarmaþýklar sarýlmýþ sanki koyun koyuna!
Þimdi beni en güzel, bahar gelip sarýyor…
Antalya-2018/03
Halil Þakir Taþçýoðlu
Doyum olurmu ki hiç þu baharýn tadýna
Yürekler çiçek açar sevgilerin adýna
Güllerin lalelerin içinde döne döne
Gözlerim mor menekþe zambaklarý arýyor...........................................................Gülseren Morkal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.