kýþ büyürdü içimde
sabah þehir uyanmadan
yaðmura karýþýr
toprak kokardýn
aþk makamýnda bir tomurcuk olur
çiçek verirdi gözlerin
susardý þarkýlar
kalk gidelim derdin sen
aðýr aðýr bulutlar sarardý beni
aðrýlar birikirdi dizlerimde
ödülsüz þiirler gibi yorgun düþerdim
dumanlý bir dað gibiydin
müptelasýydým ben yüreðinin
bir aðýt saplanýrdý göðsüme
ben bir türküye sarýlýrdým
kalk gidelim derdin sen
ateþli bir doðum sancýsý olur
düþerdim köy yollarýna
sel basardý yüreðimi
terlerdi ellerim
acýrdý kalbim
gelirdin
gözlerinde elma çiçeði
kýrlangýçlar bahara kalkardý
kalk gidelim derdin sen
düþlerimi bir tek sen gördün
gözlerime bakýnca
heybemde onmaz acýlar olsa da
yollar bastý geleceðimi
haydi diyorum
bu gün Akdeniz kokulu bir çocuk var içimde
kalk gidelim öyleyse…
sýtký özkaya
antalya/mart/2018