Nasihat

Ýnsaný; insanlýðýndan bezdiriyor zaman,
Ýnsan ki kayýpta, zamana yenik zaman.
Korkular büyümekte gördükçe mezalimi,
Ýnsan garip, insan saf, insan görmez zalimi.
Tutulmuþ haz hýrsýna, kendini bulmuþ hazda,
Zihinler kor içinde, fikir; kem söz niyazda.
Akýp gitmekte ömür bir uçtan diðer uca,
Keþkeler kifayetsiz, mesnetsiz kaldý nice.
Asýl asla muktedir, kopya olur mu asil,
Nesil böyle bilmesin, ecdattýr gerçek asil.

Velisiyiz bu ömrün, sorulur elbet sual,
Vali olmak zor iþtir, anlatmaz belki tual.
Güzel görünür özgürlük sandýðýn o kafes,
Görünüþe aldanma, boþadýr taktýðýn fes.
Isýtmaz hiç yüreði ahmakça yanýk sade,
Esareti sevdirir, içtiðin her bir bade,
Biraz düþün dost; vefa yoksa niye var kiþi,
Kutlu günü ararsýn, kutlanmak adam iþi,

Gün doðumu beklerken, koþarsýn güne doðru,
Doðru diye koþarken, gidersin sona doðru.
Belki hayal, belki düþ, belki huzurlu bir ney,
Bir çukurda saklanmýþ mutluluk denilen þey,
Ey evlat! Bu nasihat bir kez denir bilesin,
Çocukluk zor zanaat, aklýn seni bilesin.

Ölüm bize öðüttür, görmeyen nasýl bile,
Þeytan girmiþ içlere, hile üstüne hile.
Zordur elbet dayanmak beyin hýrsa güldükçe,
Ömrün geçti firgatli, uyar elden geldikçe.

02.03.2018
Erdal EBEM/Aþýk Firgatli

Sosyal Medyada Paylaşın: