Deðiþen gökyüzünü düþünüyorum Aðaçlarý rahatsýz eden rüzgarlarý Gelmeyenlerin ve gelgitlerin çemberinde Köprüleri kaldýrýp bizi tren raylarýna atan Ve buraya getiren ölüleri
Adlarýný söylüyorum Mezar taþlarýna benzetip þu nemli bulutlarý Kýzarmýþ içler, o nefis ýzdýraplar Karanfil suyu kokuyor yaðmurlarý
Sonra y erli bir kuþ olup Yabancý bir kafese giriyorum Ýþaretlerin ve aðrýlarýn dilini öðrenip Bu kalýcý sessizlikle boþalana dek Her gece yine kendi karnýmý okþuyorum