Keçiburcu'ndan Diyarbakır'ı Temaşa

Ýçli türkülerinle yürekleri yakarsýn
Zamanýn oluðundan sonsuzluða akarsýn

Kale ve surlarýnda tarihin nabzý atar
Süleyman Camii’nde nice sahabe yatar

Sözlerin þahikasý, kamusumuzsun þehir!..
Muhabbetin esrarý, namusumuzsun þehir!...

Ey Süleyman mabedi; fethin anýtýsýn sen!...
Ýslâm’ýn þiarýsýn, kutlu yanýtýsýn sen

Ruhumuzu mamur et, ey sahabeler þehri!...
Mavinin tonlarýnda akmalý Dicle Nehri

Dimdik ayakta durur o görkemli surlarýn
Mâziyi utandýrýr bugünkü kusurlarýn

Gönül göðümde hilâl, Dicle’nin kýzýsýn sen
Ýçimde koyu hasret, ebedî sýzýsýn sen

Açýkhava müzesi, her yanýnda tarih var
Usandýk karakýþtan, gelsin artýk nevbahar

Beþ vakit diriliþtir Ulu Cami’de ezan
Ýslâm’ýn gözbebeði, mübarek olsun kazan

Mardin, Urfa, Dað Kapý; kapýlar þehrisin sen
Gönülleri sulayan muhabbet nehrisin sen

Sevginin iksiriyle iyileþir her yara
Kim perde çekebilir kadim hatýralara?

Dicle’nin kýyýsýnda halaylar çekilmeli
Yüreklere muhabbet tohumu ekilmeli

Aslýna dönmelisin,tarihî köklerine…
Hürmet göstermelisin ceddin emeklerine

Ýslâm’ýn ruhu sende, ey Doðu’nun kapýsý!...
Tarihî eserlerin bu topraðýn tapusu

Mâziden izler taþýr Diyarbakýr Kalesi
Zifiri gecelere düþer ay’ýn þulesi

Hevsel Bahçeleri’nde yedi verir baþaklar
“Diyar-ý Bekr” göðünde hiç sönmesin ýþýklar

Dünyalara deðiþmem topraðýný, taþýný
Soframdan eksik etmem leziz nardan aþýný

Ey Doðu’nun yýldýzý, aydan arýdýr yüzün
Gecelerin muamma, bir baþkadýrgündüzün

Bahar eriþtiðinde çiçeðe dursun daðlar
Cömert Dicle çaðlasýn, bire bin versin baðlar

Dikenlerin kurusun, bahçende açsýn lâle
Gökte kutup yýldýzý, gülümsesin hilâle

Bereket membaýdýr Diyarbakýr Ovasý
Düþmanýn inadýna sürsün barýþ havasý

Daðýlsýn karanlýklar, bulanýk su durulsun
Birliðe kast edenin hesabý tez sorulsun

Kavunun, karpuzunla süslersin tezgâhlarý
Karanlýklar müjdeler aydýnlýk sabahlarý

Gönlüme düþen cemre, Güneydoðu güzeli
Muhabbetim daimdir, ebedî ve ezeli…

Can suyun kesilmiþtir, çatlamýþ dudaklarýn
Neyin iþaretidir saçýndaki aklarýn?...

Hicran ‘Anduk’ misali, yüreðimizde narsýn
Uzaðýmýza düþsen hasretinden yanarsýn

Ceddimden yadigârdýr her bir taþýn, topraðýn
Kökle bütünleþmiþtir çýnardaki yapraðýn

Etle týrnak misali; yurdum, yuvamsýn benim
Çöllerde býraktýðým özge Leylâ’msýn benim

Yeni günü müjdeler, ufkunda batan güneþ
Vuslatýna göz kýrpar içimizde kor ateþ

Çýnarýn köküsün sen, kesme bindiðin dalý
Kargalara yüz verme, ey göklerin kartalý!...

Halay çeksin güzeller, raks etsin leyl ü nehâr
Zemherinin ardýndan gelsin gül yüzlü bahar

Güzellik uykusunda yarým kalmasýn rüyan!...
Çok uyumak gaflettir, uyan ey þehir uyan!..

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: