sinirlerimi aldýrýp bir kutuya koymalýyým uçsunlar diye kelebek olup haksýzlýk bulutuna ben yumruðumu sýktýkça yaðsýnlar insan açý insanlarýn üstüne anlasýnlar yalnýz deðiller
bütün sorularým yanýt bekliyor bir yerden kýsýlýyor sanýrým elini kitaba deðil de yanlýþ yere koyanlarýn kimin için iþliyor bu adalet hey teraziyi tutan kadýn suç kimin gördün mü? bendeki güzellikler ç’alýnýyor birer birer psikolog sen duydun mu yazgýyý bazen kendisi yaratmaz insan her sonucun bir nedeni var
uzun uzun aðlasa þiir eski günlerim gelse de gizlenmeden perde arkasýna bir uzun havadaki gibi yanýk yanýk içimi döksem yine neden aðladýðýmý bilmese dýþardakiler bilmedikleri gibi neden açmadýðýný bir gülün
her kiþinin bir gidiþi var üç beþ adam anlamaz bunu yok sayamaz yolunda gitmeyen þeyler karartýlmýþ gökyüzünü maviye boyadýðýmý ve elimde türlü renkler olduðunu çizemez üstünü özgürlüðe aþýk sözcüklerimin kýsamaz sesini sesini duymadýklarým..
01. 02. 2018 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.