Önce gülüþlerim eksildi yüzümden
gözlerimden parlaklýk
tereyaðýndan kýl çeker gibi
farkettirmeden usulca çaldýlar
araklayýp kundakladýlar sevinçlerimi
dolduðum içimi
bir bir döktüm kirpiklerimden.
Binlerce öksüzü sevebilirdim oysa
doyurabilirdim aç bedenleri
her derde deva olabilirdi zengin þefkatim
bayram olabilirdi dünler, bu günler.
Olmadý anne
yetemedim hiçbir þeye
ne yarama derman geldi çevremden
ne ben çevre olabildim kendime.
Çiçekleri solmuþ bahçe gibiyim
suyu kesilmiþ pý’nâr
anlamýný arayan cümleyim
aklým firari
içim nâr.
Ne olur sorma nasýl geçiyor zaman
saatler alýþkanlýk,
mekânlar dar
hadsizlik ve hissizlik kalp boyu
öyle, öylesine
birbirini kovalýyor yýllar
yetiþemiyorum...
Ocak18/Z. Nâr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.