dýþýmda deðil yaþananlar
her hücremde canlý, afra tafralý
önce kendime yolculuk
çýkýp indiðim bütün merdivenlerde
soluk soluða ben varým
koþmaya çalýþýrým ardýmdan
oysa bilirim ki en yukarýda oturan
ay ve güneþ olsa da
bu hayat herkese özel
ayrýcalýklý yapan bizi
evrene yaydýðýmýz enerji
somut elle tutulur þeyler
þiiri kaçmadan günü yakalamak
tam da elimizde derken
kara bir perde çekilir
en tepesindeyken güzel bir manzaranýn
fýrsat olmaz resim bile çekinmeye
nasýl bir esintidir Ankara’nýn ayazýnda
ileriye set çeker, günü yaþarken
sevinirim
canlý çiçekler gördüðümde bir yerde
ölü naylon bitkili mekânlarý
birbirine girmiþ araçlarý düþünürüm
sevgiyle bakarým saksýlardaki topraða
ve tavana ucu deðen yeþil yapraklara
nerde derim sýnýrý dünyanýn
var mý insaný belirleyen bir çizgi
çiçekler ve ademoðlu
ýþýða döner
kimler döker ortalýða
bu karanlýðý
haklý derim güneþe doðru tünel kazanlar!..
24. 01. 2018 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.