hava soğuktu.

I--

gölgesi yayýlmýþ yitik zamanlar,
ve sonra anlara vurulan
mutedil bulutlar darmadaðýnýk
içre bir hüzün akýtýyor sanki
ve sanki birazdan fýrtýna kopacak
hayatýn renklerine.


biteviye korkularýn uðultusu
takýlacak rüzgarýn kanatlarýna,
ýslanacak her yer,her þey
çekilecek en kuytu yerlere..

birazdan bir kabus kopacak
denizden alabora edecek lirik seferleri
tuzla buz olacak sahiler
paltolu þemsiyeler topraðýn altýndan ýslanacak
ben cýgaramý içerken gözlerim dolacak.


þiirler yazýlmayacak,
çocuklar kaybedecek
yedi yaþýndaki güncelerini,
gençlerin alýþkanlýklarý
buðulu camlara teslim kalacak.


hayat nefesini tutacak,
gülümseyen yüzlere
kabaran yalnýzlýklar,
tükenmek bilmeyen sýkýntýlar çökecek.

II-

canýmýn sýkýntýsý da týpký hayatýn renkleri gibi
kendi öz çekimini kaybetmiþ.
bulvarlarda gezinen
yorgun pankartlara benziyorum.
bir eski zaman yazýtý alnýmýn ortasý.
yani yorgun ve öfkesi taþmak üzre olan bulutlar gibi
dökülmekten öyle korkuyorum ki..


lakin korkunun ne ecele
ne de yarýna faydasý var.
düþeceksek her anýmýz,
her köþemiz
kana bulanacak..


güneþ gölgesini koyuvermiþ
her yer karanlýk,
ritmini bozmuþ bulutlarýn seferinde
cenk,meydan ve sonra da hüsran...


28 kasým 20017 ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: