Gölgesine Sığınayım mı Kirpiklerinin

bambaþka bir duruþun var
ben, peygamberçiçeði açýyor diyeyim
-anlayan anlar-
yalaz yalaz yanan yaz ortasýnda

bir görenin bir daha unutmadýðý
bir sarýlýþýn var aðaçlara

ýpýslak, ýsrarcý sesleriyle
sokaklarý serdengeçti sloganlarla dolduran
ülkemizin en dinamik katmanlarýný
kanasýya koklayýþlarýn

zayýf düþmüþ her canlýya
ateþe koþan pervâne sanki
heyecanlar yüklü dokunuþlarýn

despotizmin kök söktürdüðü devirlerde de
incire ve zeytine hürmetkâr olan
sözcüklerin var senin
kim, hangi gerekçeyle karþý çýkacak
parýl parýl parlayýþýna sözcüklerinin

aþk, baþýna vurduðunda
acý kahveler içiþin
adonis’ten þiir okurcasýna

þarkýlar dinleyiþin ille
dizlerine vura vura
þark bülbülü dedikleri ümmü gülsüm’den

bir dökülüþün var ki, kitaplar almaz
tinerci çocuklara akþam çökende

her anýmsayýþýnda yaþananlarý
bir düþünüþün var
alnýn bütün ter içinde

sensin o:
gündüzün turnalarla
söyleþ allah, söyleþ allah, söyleþ allah
yoksullarla geceleyin

onca yýl, seni seyrettiðim bu uzaklýktan
baþka yerim yok gidecek
-olsa da gitmem-
gölgesine sýðýnayým mý kirpiklerinin

(*): Ýnsancýl, Ocak 2016, Sayý 306
Sosyal Medyada Paylaşın: