Kırıkhanlıyım

Bakma gözlerime öyle derinden,
Biraz çekingenim, heyecanlýyým.
Yaralý kalbimi sökme yerinden,
Memleketim sorma, Kýrýkhanlýyým,
Yüreði sevdalý delikanlýyým.

Uzaðým sýladan, ayrýyým yârden,
Ýçerim yanýyor, alevden, hardan,
Yeterince çektim, ah ile zardan;
Ateþlere sürme, Kýrýkhanlýyým,
Zaten baðrý yanýk, zaten gamlýyým.

Farz et mülteciyim þimdi burada,
Bir balýk yaþar mý, susuz karada?
Gitsem mi, kalsam mý, kaldým arada!
Umudumu kýrma, Kýrýkhanlýyým,
Kederle sonsuza dek niþanlýyým.

Biz sevince adam gibi severiz,
Aþkýmýzý demir örste döveriz,
Vefasýzý siler, baþtan savarýz;
Ne olur hor görme, Kýrýkhanlýyým,
Kimi zaman donuk, kimi canlýyým.

Gurbetin geceleri soðuk, zifiri,
Bilmem kaç senedir oldum seferi,
Soldu benzim, gitti gözümün feri;
Üzerime varma, Kýrýkhanlýyým,
Dýþtan belli deðil, içten kanlýyým.

Alaca hasretlik yetiyor bazen,
Dostlarým gözümde tütüyor bazen,
Sabýrlar tükenip bitiyor bazen;
Üsteleyip yorma, Kýrýkhanlýyým,
Beni bana býrak, hafakanlýyým.

30.12.2017
Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: