bir kuþ kanatsýz çizilmezse
aþk da sensiz yaþanmaz sanki
yazýlmaz
gözlerimi kapatmama gerek yok içime dönerken
sana giden yol orda
dýþarda bir hay huy
geçiyor zaman
beni de sürükleyerek peþinde
ne kadar ayak diretsem de sende kalmayý
o bildiðini okuyor
bazen düþünüyorum
benim hünerim mi yoksa
aþký yaratmak
bir heykelden baþka bir þey deðilsin belki
kendi ellerimle yonttuðum
bir taþ yontu bana göre deðil
ne kadar gülümseme çizsem de
dudaðýnýn kenarýna
eline kýrmýzý bir gül versem
sevda koysam gözlerine
sevgiyle çarpan bir yürek gerek
içimin her köþesinde hissettiðim
evimin kapýsýný çalan el
ses, bir çaðlayaný andýran
bakýþ, içinde bütün duygularýmýn arýndýðý
nasýl bir balýk susuz yaþamazsa
sevgisiz yaþamam da güç benim
þiirsiz yapamayacaðým gibi.
heykelini kýracaðým desem
elime verir misin baltayý?
28. 12. 2017 / Nazik Gülünay
dostlardan:
kýr içindeki tüm heykelleri
özgür kalsýn þairler
bir avuç bizden katalým
bir avuç tütün kokan kelimelerden
isli ve hüzün kokulu
akasyameral
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.