adýný koymam gerek
ellerimin sana adým atýþýnýn
bunca yalnýzlýktan sonra
elinde yeni renkler dizimi
düþlerimizin boyandýðý tuval
tavan arasýna atýlmadan
nasýl giderdim adýmlarýnýn arkasýndan
oysa benimde vardý bana göre yürüyüþlerim
ben de bir deli yerinde zamanýn
davulumu çalýp
uyandýrmak isterdim yedi mahalleyi
türküm geçerdi sokaðýn baþýný
dinlerdi köþedeki demirci
çarþýnýn baþýndaki pembe badanalý ev
motosikletli bir adam
çalýþtýrýrdý motoru
yeni yollara çýkardý bir umut
mavi gökyüzünü önüne katýp
adýný koymam gerek bu özlemin
toz kondurmadan beyaza
bir kâðýt parçasý olmaktan çýkarýp aþký
muska kalýbýndan
nasýl anlarým geldiðini
eski resmini de getir
eski yer sofrasýndaki oturuþunu
gülüþünün elinde bir salkým üzüm
aðzýnýn kýyýsýnda yeni çizgilerle
25. 12. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.