Çocukluk arkadaşı, Marceline Desbordes- Velmore, Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Bir arkadaþ benimle konuþuyor ve yaþamýmla ilgileniyordu:
O zaman, bu ölmek demekti...Yýldýrýmý kalpte duruyordu,
Hapsolmuþ bir kasýrgadan genç yaþým sarhoþtu;
Zira bu arkadaþ alaycýydý, gülüyordu.

Üzüntü veren sevmek biliminini o tanýmazdý.
Onun tek heyecaný sabýrsýzlýktý.
Sevmeden önce ýslýk çalan kuþ gibi hafif,
Þöyle derdi: “Her ateþ söner, çünkü yeniden alevlenebilir;”
Gözüpek ve telaþsýz gururla, þarký dolu
Gözyaþýmý anlamaya ayýrmýþ olmalýydý gününü,
Eþit baharlarýmýzýn çiçeklerini bir o taþýrdý;
Ben þimdiden aplaydým, heyhat! Gözlerim hep yaþarýrdý.

Kaba bir baðýþlamayla süslerdi acýmasýný,
Titreyen sesimle, keyifle, tartýþýrdý.
Çok alçaktan cevap verirdim alaycý þüphelere...
Acý çekildiðini göstermek için mi acý çekmeyene?

Nerdeyse hiddetle, bana kötü kalpli dedi, birden
Oynanýlan ve þarký söylenilen mevsimi yanýlttýðýmdan:
“Çýkýn, koþun, zevkin çýnladýðý yere geliniz!
Boþ zamanýnýzý neden hüzünle geçireceksiniz?
Hareketsiz kalýp cezalanmalara neden suskunsunuz?
Gelin, hayat güzel, bardaklarý doldurunuz!...
Hayýr mý? Aðlamak mý istiyorsunuz? Olsun! Bu benim görevim:
Elveda!- Sizi görmeðe güldüðünüz zaman gelirim.”

Ben onun bir kuþ gibi uzaklaþtýðýný gördüm;
Ve sözünün gürültüsüne uzun zaman üzüldüm.
O da ne? Eðlence onda yüksek sesle þarký söylüyordu,
Oysa o dýþarda dans edenleri hiç duymuyordu.

Her þey deðiþiyor. Bir yýl akýp geçti, o dönüp gelmiþ...
Ne kadar solgun! Alnýnýn üstünde hangi alev o derece iz etmiþ?
Nasýl titriyerek koþuyor! nasýl sýkýyor elimi!
Ne kadar siyah gözleri! Yolda hangi þeytan yakalamýþ kendini?
- O bulmuþ sevdiði ruhu.
Artýk bana demiyecek: “ Ne kadar ölgün ! Bir kadýn bu.”
Üzgün þekilde bana sordu : “ Orada mý Cehenneminiz?
Ve ben gülüyordum...Tanrým! Acý çekiyorsunuz siz!”

Marceline Desbordes- Velmore (1786-1859)
Çev. Sunar Yazýcýoðlu

Sosyal Medyada Paylaşın: