Bu hayat

bir gül çalardým dar zamandan
kaçýp giderdi günler önümden
düþsel, mavi kelebek
küçük bir odam vardý, herkes öyle derdi
benim renkli dünyamdý bir oturumluk yer
içime doðru büyüktü mekân
bir kaç adýmlýk dar merdiven
çýk çýk bitmezdi þarkýlarla
büyürdü mini minnacýk sevda
Romeo jülyet sanki serenatta
ýþýrdý balkonum



kýz resimleri yaptýðým
küçük defterlerim vardý
hayatý büyütmeye çabalayýþlarým
daha ekmek ucuz mu pahalý mý
pek anlamadýðým
bir de portresini yaptýran tanýdýklarým
insan insaný daha iyi görüyor böyle
kocaman adam bakýyorsun hiç büyümemiþ
bir çocukta yetiþkin tavrý
sahi nasýl anlaþýlýr insanlar
bir bakýþta


deðirmen yerindeydi daha
adýný bile unuttuðum dönülen o düzenek
bahçelere su taþýyan arklar
aðaçlý dar, geniþ yollar
çocuk seslerimiz uzayda çýnlardý belli
bir de çay içinde söðüt gölgelerinde
aðaçtan aðaca bir yerdi evimiz
bir örtüden çatýmýz vardý
kimse düþlerimize dokunamaz sandýðýmýz
o masal ülkesi çocuklukta


o küçük odalarýn akýbetini düþünüyorum
deðiþken dünyayý
çocuklarýmla yaþadýðým yerleri
nasýl geçtiðimi bir köprüden
nasýl yaþadýðýmý
küfrederek kimi günler
kimi günler caný burnunda
kucaðýmda kýzým, oðlum
bazý günler ellerinden tutarak
nasýl geçtiðimi karþý kýyýya

nasýl ameliyat edilir daha bu hayat
girerek baþka hayatlara
sorgulamasý yapýlýr
morga konulmadan ölüsü..



12. 12. 2017 / nazik Gülünay





Sosyal Medyada Paylaşın: