NAAŞ
Güneþi geceye mayaladým
Demledim özgürlüðümü aþkýn bahçesine
Aðýr, aðýr yollara inen karanlýða yaslandým
Karanlýk melun bir arkadaþtý.
Sarsýntý ile beni aþtý, aþtý.
Bir kitap okuyorum inceden inceye gözlerinde sessiz,
Anýlar eksik, ölüm pencerede.
Kuþlar uçmuyor artýk kanadý düþük.
Dokundum kara gözlerine.
Islak, ýpýslak yaþtý.
Gecede uyku yok, yüzünde dolunayý görüyorum
Bir yerdeyim delicesine koþuyorum.
Seninle çok büyük yaþadým, þimdi bana ölüm kaldý.
Koþarken düþtüm, kapaklandým.
Beni düþüren ben gibi taþtý.
Aklýmda sen ve ben bir gün gideceðim
Ve yaralarýmý kanatýrcasýna aðaçlarým yapraklarýný içime boþaltacak
Çok geç olacak beni anladýðýnda,
Ben gözlerimi kapayacaðým, sadece benim için kýlýný kýpýrdatan
Kara gözlerini çeviren kaþtý.
Baþlamadan güzeldi aþk, dönüp gittin, karanlýðý yararcasýna.
Oysa ben senin sesini sevdim. Sýcak ekmek gibi kokunu.
Ben senin sevgi dolu kalbini sevdim.
Ben seni, hep seveceðim de
Islak yorgan gibi üstüme bürünen gecelerde,
En büyük sorun; beni anlamak istemeyen
Bir garip baþtý.
Boylu boyunca uzanýverecek gövdem musalla taþýna
Eðilecek üstüme gölgelerin ayak sesleri
Gözüme mil çekmiþ gibi bir hayal
Ben mutlu belki bir nefes yanýmda sen
Bu karanlýk sokakta ömrü biten
Sana hasret naaþtý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.