Ay geceye gücendi, güneþ gündüze küstü.
Gel, bir demet ýþýk sal; sabah olsun gidersin.
Kuþlar yuvalarýna dönerken akþamüstü,
Gönül kapýmý bir çal, sabah olsun gidersin.
Kör zindanda tutsaðým ey bahtýmýn ak gülü,
Üzerime paslanan kapým dýþtan sürgülü.
Kendi derdine deva bulamazken tabibi,
Küllenmeyen kor düþün ben olayým talibi.
Akla ziyan sihrinle yýllar öncesi gibi
Beni yine benden al, sabah olsun gidersin.
Meyan balýndan tatlý, zakkum kökünden acý
Derdimi senden aldým, tabip bilmez ilacý...
Seba Melikesi’nin periden gelen soyu
Tenine gül gizlemiþ, saçlarýna þebboyu.
Ýpeksi tellerini okþarken gece boyu
Sinemde uykuya dal, sabah olsun gidersin.
Efkârýmla tutuþan kandillerin yanýþý,
Efsanenin zeylidir perinin uyanýþý.
Sözcükler benden bezgin hasret yüklü tanýmda
Kor düþüp buz kesildi nedense her anýmda
Ölüme razý geldim, ey sevgili yanýmda
Yeter ki bir gece kal, sabah olsun gidersin!
Hasret kýlýçtan keskin yüreðim iki yarým,
Bir kez yüzünü göster, ölsem de bahtiyarým!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.