Üzerlerinde zarif bir süs sanki çillerin, Narin yapraklarýdýr pembe gonca güllerin. Ellerimin içine minik kalbi çýrpýnan Yavru kumrular gibi, o isyankâr ellerin...
Ellerin, ellerime deðince bir kor gibi, Ellerinin sihrinden kurtulmak, çok zor gibi. Kurumuþ dallarýma hayat veriyor gibi, Tenimin can suyudur, o lütufkâr ellerin...
Bazen de þeytan olur, gönlümü çalýp gider, Parmaklar mýzrap gibi, sînemde çalýp gider. Sarhoþ eder, aklýmý baþýmdan alýp gider, Günahtan, sevap sunan, o günahkâr ellerin...
Asil bir zerâfet var, gerçekten çok özeller. Manolya kadar narin, öylesine güzeller, Sanki, öpülmek için yaratýlmýþ o eller, Tadý hep dudaðýmda, o füsunkâr ellerin...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.