SENSİZ YAŞADIM

Ben kaderime küstüm,
Sende bana
Sensiz hayata sýrtýmý döndüm,
Sende bana
Ben aðlamayý mutluluk sandým,
Sende gülmeyi
Yüreðim hasretinden kan aðlýyor
Sense sevinçten
Sen gideli yýllar yýlý oldu
Umutlarým hayallerim de söndü
Mevsiminde açan çiçeklerim de soldu yavaþ yavaþ
Karlý daðlarýn ardýnda kaldý umutlarým
Ulaþýlmasý imkânsýz takatim yetmez
Kavuþmamýz imkansýz
Çok zaman geçti, ömür de bitiyor
Hayallerinle mazimizi de unuttum gün be gün.
Saçlarýna aklar düþmüþtür þimdi
Eski halinden bir eser kalmamýþtýr
Düþüncelerin sevgin de deðiþmiþtir
Yýllar yýlý gecen bu zaman içinde
Beni çoktan unutmuþsundur
Ve ben periþan halde bekliyorum býraktýðýn yerde.
Ne bir sevgilinin eli deðdi elime
Ne de göz göze geldim bir kere
Sevgili denen kelimeye yer olmadý yüreðimde
Seni umut ederek,
Aþklara ardým dönük hayat böyle geçti
Sensiz kaldým buralarda
Acýlar yüklendi yüreðime
Kim bilir þimdi sen ne alemdesin
Kiminle kimlerle sin
Çocuklarýn olmuþtur, ellerinden öpenler vardýr
Bense yapa yalnýz yaþýyorum
Duvarlar üstüme geliyor
Doðduðumuz bu þehirde
Aðlamaktan göz pýnarlarým da kurudu
Silen olmadý gözyaþlarýmý
Teselli edenim de olmadý senin gibi
Seni öptüm hayallerimde
Sýmsýcak dudaklarýndan içtim sýcak kahvemi
Kayboluyordum bu âlemde
Çektikçe içime sýcak nefesini,
Vasýf’ým Ýþte böyle derbeder dertli yaþadým
Bu gecen zaman içinde

VASIF TEMEL ÇOBANOÐLU
05.12.2017 SALI
Sosyal Medyada Paylaşın: