Ateþle barut arsýnda
Dumansýz ateþlenirdi sevdanýn lodosu
Yüreðim bilirdi gök görmese de;
dürüp katladýkça her anýmý
yeminler, söz vermeler gömülürdü topraða.
Ceket gibi alýrdým omzuma
adanmýþ sözcükleri.
’Aþkta isyan var..!’ diye baðýrmak istedikçe
külhanlar darýlýrdý feryadýma.
Gecenin göðsünde sönerdi sigaram
uysal bir gölgede tükenirdi günüm.
Issýz piþmanlýklar gizlenirdi
kavuþmanýn sokaðýna.
Ölmek ve sevmek için
kavþaðým hep kýrmýzý yanardý
Nazlý düþlerim
hüznü beþ vakit elem kýlardý.
Ayný tonda gülmek istedikçe
yaralar dururdu beni geçmiþim.
Oysa ne çok yýldýz taþýmýþtým duygularýma
ne çok karanfil sýðdýrmýþtým satýr aralarýna.
Kurdukça saatimi denizlere
baþýboþ dalgalarda ne çok coþmuþtu sevgim.
Berrak bir mavide gürlerken umutlarým
Sevilen dudaklardan çýkan ’evet’ler gibi
limaný yoktu beklemelerin.
Biten aþkýn açlýðý sýzlarken hala ensemde
Çekilirdi sevdanýn kýnýndan
renk deðiþtirirken saçlarýmda gün...
Kurþun sýksam geçmezdi geceden.
pervane olurdu her dem sana dönüþüm.
Yolu baðlardý çaresizlik
asýlýrdý kirpiklerime
uyutmazdý hasretlik.
Düþ kýrýðým intihara sürüklenirdi.
Zamanýn soðuk külleriyle doldururdum
kalemimin mürekkebini.
Kurutma kaðýdýyla kuruturdum
kanayan kalplerimizi.
Anýlarýmdaki tüm sarýþýnlýða inat
esmerliðin sýzardý damarlarýma.
Çýð düþer altýnda kalýrdý kadýnsý sessizliðim.
eksilirdi içimde yorgun sesim.
Ýki dudaðýmýn arasýnda biterdi toprak
Yaðmur damlasýna dönüþürdü her sözcük
dem alýrdý rahmetiyle bulutlar.
Sakýn ganimet sayma beni
Sevdam ki en aðýr konuðu yüreðimin
yazdýkça ödüllenir özlemim...
Zamana bir gün diye ekle beni
Yüzümdeki hüzünle devleþirken
sayfalarýný çevirir sevgim...
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.